मैया मोरी मैं नहिं माखन खायो
भोर भयो गैयन के पाछे, मधुवन मोहिं पठायो ।
चार पहर बंसीबट भटक्यो, साँझ परे घर आयो ॥
मैं बालक बहिंयन को छोटो, छींको किहि बिधि पायो ।
ग्वाल बाल सब बैर परे हैं, बरबस मुख लपटायो ॥
तू जननी मन की अति भोरी, इनके कहे पतिआयो ।
जिय तेरे कछु भेद उपजि है, जानि परायो जायो ॥
यह लै अपनी लकुटि कमरिया, बहुतहिं नाच नचायो ।
सूरदास तब बिहँसि जसोदा, लै उर कंठ लगायो ॥
maiya mori mainnahin maakhan khaayo
bhor bhayo gaiyan ke paachhe, mdhuvan mohin pthaayo
chaar pahar banseebat bhatakyo, saanjh pare ghar aayo ..
mainbaalak bahinyan ko chhoto, chheenko kihi bidhi paayo
gvaal baal sab bair pare hain, barabas mukh lapataayo ..
too janani man ki ati bhori, inake kahe patiaayo
jiy tere kchhu bhed upaji hai, jaani paraayo jaayo ..
yah lai apani lakuti kamariya, bahutahin naach nchaayo
sooradaas tab bihansi jasoda, lai ur kanth lagaayo ..
maiya mori mainnahin maakhan khaayo