मैया मोरी मैं नहिं माखन खायो ।
भोर भयो गैयन के पाछे,
मधुवन मोहिं पठायो ।
चार पहर बंसीबट भटक्यो,
साँझ परे घर आयो ॥
मैं बालक बहिंयन को छोटो,
छींको किहि बिधि पायो ।
ग्वाल बाल सब बैर परे हैं,
बरबस मुख लपटायो ॥
तू जननी मन की अति भोरी,
इनके कहे पतिआयो ।
जिय तेरे कछु भेद उपजि है,
जानि परायो जायो ॥
यह लै अपनी लकुटि कमरिया,
बहुतहिं नाच नचायो ।
सूरदास तब बिहँसि जसोदा,
लै उर कंठ लगायो ॥
maiya mori mainnahin maakhan khaayo .
bhor bhayo gaiyan ke paachhe,
mdhuvan mohin pthaayo .
chaar pahar banseebat bhatakyo,
saanjh pare ghar aayo ..
mainbaalak bahinyan ko chhoto,
chheenko kihi bidhi paayo .
gvaal baal sab bair pare hain,
barabas mukh lapataayo ..
too janani man ki ati bhori,
inake kahe patiaayo .
jiy tere kchhu bhed upaji hai,
jaani paraayo jaayo ..
yah lai apani lakuti kamariya,
bahutahin naach nchaayo .
sooradaas tab bihansi jasoda,
lai ur kanth lagaayo ..
