रे मन मूरख जनम गँवायौ ।
करि अभिमान विषय को राच्यो, नाम शरण नहिं आयौ ॥
मन मूरख जनम गँवायौ, रे मन मूरख जनम गँवायौ ।
ये संसार फूल सेमल ज्यौं, सुन्दर देखि रिझायो ।
चाखन लाग्यौ रुई उडि़ गई, हाथ कछू नहिं आयौ ॥
मन मूरख जनम गँवायौ, रे मन मूरख जनम गँवायौ ।
कहा भये अब के मन सोचें, पहिलैं नाहिं कमायौ ।
सूरदास हरि नाम भजन बिनु, सिर धुनि-धुनि पछितायौ ॥
मन मूरख जनम गँवायौ, रे मन मूरख जनम गँवायौ ।
re man moorkh janam ganvaayau
kari abhimaan vishay ko raachyo, naam sharan nahin aayau ..
man moorkh janam ganvaayau, re man moorkh janam ganvaayau
ye sansaar phool semal jyaun, sundar dekhi rijhaayo
chaakhan laagyau rui udi gi, haath kchhoo nahin aayau ..
man moorkh janam ganvaayau, re man moorkh janam ganvaayau
kaha bhaye ab ke man sochen, pahilain naahin kamaayau
sooradaas hari naam bhajan binu, sir dhunidhuni pchhitaayau ..
man moorkh janam ganvaayau, re man moorkh janam ganvaayau
re man moorkh janam ganvaayau
kari abhimaan vishay ko raachyo, naam sharan nahin aayau ..
man moorkh janam ganvaayau, re man moorkh janam ganvaayau