जिसके सिर ऊपर तू स्वामी,
सो दुःख कैसा पावे ।
बोल ना जाने माया मदमाता,
मरना चित ना आवे,
जिसके सिर ऊपर तू स्वामी,
सो दुःख कैसा पावे ।
मेरे राम राये,तू संत का,संत तेरे,
तेरे सेवक को भय कुछ नाही,
जम नहीं आवे नेरे,
जिसके सिर ऊपर तू स्वामी,
सो दुःख कैसा पावे ।
जो तेरे रंग राते स्वामी,
तिनका जनम-मरण दुःख नासा,
तेरे बगस ना मेटे कोई,सतगुरु का दिलासा,
जिसके सिर ऊपर तू स्वामी,
सो दुःख कैसा पावे ।
नाम तेयायन सुख फल पायन,
आठ पहर अराधे,
तेरी शरण तेरे परवाह से,पांच दुष्ट लै सादे,
जिसके सिर ऊपर तू स्वामी,
सो दुःख कैसा पावे ।
ज्ञान ध्यान कुछ करम ना जाना,सार ना जाना तेरे,
सबसे बड्डा सतगुरु नानक,जिन कलराखी मेरी,
जिसके सिर ऊपर तू स्वामी,
jisake sir oopar too svaami,
so duhkh kaisa paave
bol na jaane maaya madamaata,
marana chit na aave,
jisake sir oopar too svaami,
so duhkh kaisa paave
mere ram raaye,too sant ka,sant tere,
tere sevak ko bhay kuchh naahi,
jam nahi aave nere,
jisake sir oopar too svaami,
so duhkh kaisa paave
jo tere rang raate svaami,
tinaka janamamaran duhkh naasa,
tere bagas na mete koi,sataguru ka dilaasa,
jisake sir oopar too svaami,
so duhkh kaisa paave
naam teyaayan sukh phal paayan,
aath pahar aradhe,
teri sharan tere paravaah se,paanch dusht lai saade,
jisake sir oopar too svaami,
so duhkh kaisa paave
gyaan dhayaan kuchh karam na jaana,saar na jaana tere,
sabase badda sataguru naanak,jin kalaraakhi meri,
jisake sir oopar too svaami,
so duhkh kaisa paave
jisake sir oopar too svaami,
so duhkh kaisa paave
